Dalekowzroczność – co to jest i na czym polega?

Co to jest dalekowzroczność

Dalekowzroczność (znana również jako nadwzroczność lub hyperopia) to zaraz obok krótkowzroczności najczęściej spotykana wada wzroku. W tym przypadku również jest to wada optyczna, która związana jest z nieprawidłowym załamywaniem się światła w oku. Dalekowzroczność polega na wyraźnym widzeniu przedmiotów, które są od nas oddalone, podczas gdy przedmioty, które mamy przed samymi oczami wydają się nieostre i rozmazane.

Na czym polega dalekowzroczność

W oku, gdzie wszystkie procesy przebiegają prawidłowo, obraz powstaje precyzyjnie na siatkówce. U osób z dalekowzrocznością promienie świetlne, które pokonają cały układ optyczny oka, skupiają się za siatkówką, co zaburza prawidłowe widzenie. Dalekowzroczność może rozwinąć się u osób w każdym wieku, jednak najczęściej spotykana jest u osób w średnim wieku lub u osób starszych.

Rodzaje nadwzroczności

Dalekowzroczność dzielimy ze względu na powód, z jakiego się pojawiła. Wyróżniamy trzy rodzaje:

• kliniczny – kiedy wada wzroku pojawia się bez żadnej konkretnej przyczyny,
• patologiczny – kiedy wada spowodowana jest urazem, nieprawidłowym rozwojem układu optycznego lub chorobą,
• funkcjonalny – kiedy dochodzi do upośledzenia układu optycznego oka, przez co nie potrafi ono dopasować się do widzianego obrazu.

Dalekowzroczność może mieć również różne stopnie zaawansowania.

• niska – do 2,5 dioptrii,
• średnia – od 2,5 dioptrii do 6 dioptrii,
• duża – powyżej 6 dioptrii.

Jak rozpoznać dalekowzroczność

Dalekowzroczność może rozpocząć się od pozornie łagodnych objawów, takich jak bóle głowy czy zmęczenie oczu podczas czytania, ale może prowadzić do niemożności czytania bez okularów, utraty percepcji głębi lub trwałego niewyraźnego widzenia.

Nadwzroczność rozwija się bardzo powoli, przez co przez wiele lat jest praktycznie niezauważalna. Niekiedy pojawia się tylko chwilowe pogorszenie widoczności przedmiotów znajdujących się blisko nas, ale zazwyczaj jest to po prostu tłumaczone przemęczeniem. Jako że problem ten pojawia się tylko raz na jakiś czas, to nie zwracamy na niego szczególnej uwagi. Poważne problemy pojawiają się dopiero wtedy, kiedy nadwzroczność już zaczyna się rozwijać. Wtenczas coraz częściej zaczynamy mieć problem z dostosowaniem ostrości widzenia przedmiotów, które mamy tuż przed oczami, w wyniku czego stają się one rozmazane.

Jakie są objawy rozwoju dalekowzroczności?

• niewyraźne widzenie przedmiotów znajdujących się blisko nas,
• częste uczucie zmęczenia oczu, które spowodowane jest ciągłymi próbami uzyskania wyraźnego obrazu,
• bóle głowy i oczu,
• łzawienie oczu,
• w przypadku małych dzieci – zez.

Jedno jest pewne – dalekowzroczności nigdy nie wolno bagatelizować. W razie pojawienia się jakichkolwiek niepokojących objawów powinno się natychmiast skonsultować z lekarzem, aby jak najszybciej wprowadzić odpowiednie leczenie.

Przyczyny dalekowzroczności

Istnieje kilka możliwych przyczyn dalekowzroczności, ale badania pokazują, że jest ona najczęściej dziedziczna. Co dokładnie jest powodem nadwzroczności? Jak już wspomnieliśmy przypadku tej wady wzroku światło, które wpada do oka, nie skupia się prawidłowo na siatkówce, tylko poza nią. Może to być spowodowane zbyt krótką gałką oczną. To sprawia, że przedmioty, które trzymasz bezpośrednio przed oczami, np. gazeta czy książka wydają się rozmazane, podczas gdy wszystko to, co jest w oddali widać bardzo wyraźne. Dalekowzroczność może także być wynikiem zbyt słabej mocy łamiącej układu optycznego.

Korekcja dalekowzroczności – okulary i soczewki

W celu zniwelowania nieostrego widzenia, które spowodowane jest dalekowzrocznością, najczęściej stosuje się okulary korekcyjne bądź soczewki kontaktowe. W tym przypadku wybór uzależniony jest od stylu życia, jaki prowadzimy. Wizyta u okulisty to najlepszy sposób na znalezienie okularów, które idealnie pasują do Twoich potrzeb. Specjalista zacznie od zbadania Twoich oczu i ustalenia, jakiego rodzaju korekcji potrzebujesz.

Dalekowzroczność a prezbiopia

Nadwzroczność bardzo często można pomylić z prezbiopią, ponieważ mają one wiele cech wspólnych – chodzi przede wszystkim o niewyraźne widzenie przedmiotów w bliży i wyraźne widzenie dali. Główną różnicą jest wiek, w którym choroba się rozwija. Kiedy problemy z prawidłowym widzeniem zaczynają pojawiać się po 40 roku życia i nasilają się szczególnie przy słabym oświetleniu, to prawdopodobnie rozwija się u Ciebie prezbiopia, a nie nadwzroczność. Jednak najlepiej, jeśli ostateczną diagnozę postawi lekarz. Obie te wady wzroku są często spotykane i można je w łatwy sposób korygować – wymagają jednak różnych okularów bądź soczewek.

Nadwzroczność u dzieci

W przypadku małych dzieci niewielka dalekowzroczność jest całkowicie normalna i wynika ze stanu fizjologicznego. Wraz z dorastaniem nadwzroczność powinna się wycofać i pozwolić dziecku na prawidłowe widzenie (oko wraca do stanu bez wady). Kiedy wada będzie zbyt duża – niestety tak po prostu nie zniknie i będzie wymagała korygowania już od najmłodszych lat, aby uniknąć trwałego niedowidzenia. Kiedy zauważysz, że Twoje dziecko krzywi się podczas zabawy przedmiotami, które trzyma blisko oczu, nie chce rysować lub niechętnie czyta (a wcześniej bardzo lubiło to robić) to być może zaczyna rozwijać się u niego nadwzroczność. Wtedy najlepiej od razu skonsultować się z lekarzem, aby ocenił stan zdrowia dziecka.